చెత్త నా కొడుకుల్లారా …

నా కారు ఏమి కొత్తది కాదు, అంత ఖరీదు అయినది కాదు – కాని, అది నాది.  తనది అయిన దేనిమీద అయినా ఎవరికయినా ఎంతో కొంత ఇది ఉంటుంది అనుకుంటాను. అదీ కాక, ఇది బావ ఇచ్చినది.  మామూలు గా నాకు కోపం రాదు.  వీళ్ళను  ఆఫీసుకు తీసుకు వెళ్తాను కదా, అందరం కలిసే వెళ్తాం.  కూర్చున్న తరువాత డోర్ నెమ్మదిగా వేయొచ్చు కదా.  దానిని బద్దలు కొట్టాలి అన్నంత గట్టిగా వేస్తారు.  లేక పొతే ఇది నాది అన్న ఫీలింగ్ వల్ల నేనే మరీ అంతగా ఆలోచిస్తున్నానా ???   అప్పుడు నాకు అనిపిస్తుంది,  “చెత్త నా కొడుకుల్లారా,  డోర్ వేస్తే చాలు, పగలగొట్టనవసరం లేదు” అని. కాని ఏమి అనలేను. అందుకే నా ఆక్రోశాన్ని ఇలా రాసుకుంటున్నాను.